Als persoonlijk begeleider, coach of als huiswerkbegeleider is het de bedoeling in een zo kort mogelijke tijd het hiaat te vinden dat zorg draagt voor de blokkade van het (natuurlijk) leerproces. Dat kan een bepaalde onuitgesproken veronderstelling of nare ervaring zijn die tot weerstand of vermijding leid. Een kind dat niet wilt rekenen heeft daar mogelijk 10 verschillende redenen voor, en, vaak nog minder…. zin.
Er zijn zo veel eenvoudige en complexe voorbeelden. Zowel in een individuele begeleiding als voor een groep leerlingen.
Bij groepen heeft de benadering overeenkomsten. Als er zomaar over weerstand heen wordt gestapt, ontstaat weerstand van leerlingen die het klassenmanagement onderuit halen en negatief de groepsdynamica beinvloeden. Massieve vermijdingspatronen zijn dan het gevolg met uitval aan beiden kanten.
En ook op microniveau speelt zich dit af. Hoeveel ouders pushen hun kinderen taken te doen terwijl ze onvoldoende zicht hebben waar het protest van hun pupil op gebaseerd is? Door weerstand onmiddellijk juist te interpreteren en te analyseren, kun je het juiste pad uitstippelen om tot een autogeen en een authentiek proces te komen. Sterker nog, omdenken is vaak een sleutel om weerstand als kans tot inkijk te nemen in wat de ander bewoog iets niet te willen en wat de ander wel beweegt. Met een handige focusverlegging krijg je dan als “coach” de kans om dat proces te verwezenlijken dat nodig is.
Uw kind, pupil of patient staat centraal en het is een taak de uiteengelopen verwachtingen om te buigen naar een gemeenschappelijk perspectief.